Στις 10/08/1945 η άνευ όρων παράδοση της Ιαπωνίας, σήμαινε και το τέλος του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Τα συναισθήματα ανάμεικτα. Από τη μια δίνεται τέλος στην 8 χρονη αιματοχυσία και από την άλλη η ανθρωπότητα σοκαρίζεται από την καταστροφή και τις τραγικές συνέπειες που προκλήθηκαν από την ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι
Όλα
ξεκίνησαν στις 2 Νοεμβρίου 1943, όταν ο Ουίνστον Τσώρτσιλ και ο Φράνκλιν Ρούσβελτ
αποφάσισαν πως για να ηττηθεί και κατά συνέπεια να παραδοθεί η Ιαπωνία, δεν
αρκούσε να συντριβούν τα στρατεύματα και τα πλοία της, αλλά έπρεπε να γίνει
εισβολή και στα εδάφη της. Σε πρώτη φάση, έπρεπε να καταληφθούν οι Φιλιππίνες ώστε
να αποτραπεί η επικοινωνία της Ιαπωνίας με τις ανατολικές Ινδίες, ενώ σε
δεύτερη φάση θα γινόταν η εκδίωξη των Ιαπώνων από την Μικρονησία με στόχο της
εγκατάσταση αεροπορικών βάσεων για τον βομβαρδισμό της Ιαπωνίας πριν την τελική
επίθεση.
Το
σχέδιο αυτό απαιτούσε πολλές θυσίες και μεγάλη προσπάθεια διότι τα συμμαχικά
στρατεύματα, βρίσκονταν πολύ μακριά από τις Φιλιππίνες, ενώ στον νοτιοδυτικό
ωκεανό μέχρι και τα μέσα του 1944 δεν είχαν καταφέρει να απομακρύνουν πλήρως
τους Ιάπωνες από την Νέα Γουινέα. Από
τον Μάρτιο του 1944 έως και τον Ιούλιο του 1945, Αμερικανικές και οι συμμαχικές
δυνάμεις, είχαν επιτύχει των πρώτο στόχο τους. Είχαν καταλάβει τις Φιλιππίνες απωθώντας
τους Ιάπωνες από μια σειρά στρατηγικών
θέσεων (Νήσος Σαιπού, το Γκονάμ, το Τινιόν, τη νήσο Λέιτε, το Μίντορο, τη
Λουζόν, τη Μανίλα και το Βόρνεο). Μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου 1945 κατέκτησα
το Ίβο Τζίμα και την 1η Απριλίου αποβιβάστηκαν στην Οκινάβα.
Λίγους
μήνες αργότερα ( 16/07/19450, στην έρημο του Νέου Μεξικού, γινόταν η επιτυχημένη
δοκιμή ενός νέου όπλου που έμελλε ν’ αλλάξει τη ιστορία της ανθρωπότητας. Ήταν
η ατομική βόμβα. Μια βόμβα, που δεν περιείχε κοινή
εκρηκτική ύλη, αλλά ουράνιο 235. Επρόκειτο για μια ατομική βόμβα, που την είχαν
βαφτίσει «Little boy» («Αγοράκι») και η αποστολή του πληρώματος του “Enola Gay”ήταν να τη ρίξει πάνω σε πραγματικό
στόχο. Το βομβαρδιστικό «Β-29» είχε πάρει το όνομα του, από το όνομα της
μητέρας του σμηνάρχου Paul
Tibbets
ο
οποίος και έδωσε αυτό το όνομα στο σκάφος. Μαζί με τον Tibbets το πλήρωμα του “Enola Gay” ήταν δωδεκαμελές. Στις 7 και 9' από
τα ανιχνευτικά «Β-29» αναγγέλλεται ότι «ο ουρανός είναι αίθριος πάνω από τη
Χιροσίμα». Στις 8 και 11' η πόλη φαινόταν καθαρά από τα μέλη του πληρώματος του
«Enola Gay”. Δυόμισι λεπτά αργότερα, ο
κυβερνήτης Tibbets
διατάζει το σκοπευτή του, επισμηναγό Thomas Ferebee , ν' αφήσει τη βόμβα στο κενό. Ώρα οκτώ, δεκαπέντε
πρώτα λεπτά και δεκαεφτά δεύτερα. Το «Little boy» εγκαταλείπει το “Enola Gay” και 45 δευτερόλεπτα αργότερα μια
τρομερή αστραπή τυφλώνει τους αεροπόρους που φοράνε γυαλιά οξυγονοκολλητών.
Έπειτα, ένα τεράστιο κοκκινωπό μανιτάρι υψώνεται στον ουρανό. Οι συνέπειες
διαμόρφωσαν σκηνικό αποκάλυψης. 130,000 νεκροί και τραυματίες, ενώ από αυτούς
οι 17000 «εξαερώθηκαν αμέσως». 48,000 κτίρια καταστράφηκαν, 176,000 άνθρωποι
έμειναν άστεγο ενώ τα επόμενα χρόνια οι συνέπειες της ραδιενέργειας που
απελευθερώθηκε ήταν ακόμη ορατές. Τρείς ήμερες αργότερα από τη ρίψη της πρώτης
ατομικής βόμβας και ώρα 2.56 π.μ.
ξεκίνησαν τρία «Β-29». Τα δύο από αυτά έχουν αποστολή να ρίξουν όργανα
καταγραφής της έκρηξης στην πόλη που θα βομβαρδιστεί, να φωτογραφήσουν και να
κινηματογραφήσουν το γεγονός. Το τρίτο, με το όνομα «Bocks' Car», με 13μελές
πλήρωμα και με κυβερνήτη τον Charles
Sweeney
, μεταφέρει μια βόμβα μήκους 3 μέτρων και 24 εκατοστών, με μέγιστη διάμετρο 1
μέτρο και 35 εκατοστά, που ζυγίζει 4.500 κιλά και είναι βαμμένη κίτρινη με
πτερύγια μαύρα. Τούτη η βόμβα, που φέρει το κοροϊδευτικό όνομα «Fat man» αν και
είναι το ίδιο καταστρεπτική μ' αυτήν που ρίχτηκε στη Χιροσίμα, δεν περιέχει
ουράνιο 235, αλλά το ατομικό της φορτίο αποτελείται από πλουτώνιο, ένα
υπερ-ουρανικό στοιχείο, που δεν υπάρχει στη φύση. Η διαταγή που είχε δοθεί ήταν
ο «Fat man» να ριχτεί στην ιαπωνική πόλη Κοκούρα, κι εφόσον αυτό δεν ήταν
δυνατό ως δεύτερος στη σειρά στόχος οριζόταν το Ναγκασάκι. Ώρα 11 και 1' της
9ης του Αυγούστου 1945. Ο «Fat man» απελευθερώνεται από την κοιλιά του σκάφους.
Υστέρα από 52,5 δευτερόλεπτα, φτάνει στο σημείο εκρήξεως και κονιορτοποιεί
οποιοδήποτε εμπόδιο σε μια έκταση τριών - τεσσάρων τετραγωνικών χιλιομέτρων από
το σημείο μηδέν και προκαλεί σοβαρές ζημιές στον υλικό πολιτισμό σε τριπλάσια
έκταση, ενώ μια ορμητική καταιγίδα φωτιάς κατακαίει κι αποτεφρώνει τα πάντα. Ο
απολογισμός τραγικός. 40,000 νεκροί ενώ χιλιάδες θα πεθάνουν αργότερα από
διάφορες μορφές καρκίνου.
Την
επόμενη μέρα, η Ιαπωνία παραδόθηκε άνευ όρων, ενώ η τελετή της επίσημης
παράδοσης θα γίνει στις 02/09/1945.
Η ρίψη της ατομικής
βόμβας στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, δεν σήμαινε απλά τη λήξη ενός πολέμου,
αλλά συνδέθηκε με τις πιο τραγικές σελίδες τις ανθρωπότητας. Επηρέασε τη σκέψη
των ανθρώπων , πολλοί από τους οποίους προσπάθησαν μέσα από την τέχνη και τις
διάφορες μορφές της, να αποδώσουν φόρο τιμής στα θύματα και να καταδικάσουν στη
συνείδηση όλης της ανθρωπότητας τέτοιες τραγικές ενέργειες. Με μια ευχή: ΠΟΤΕ
ΞΑΝΑ!
*Ακολουθεί
σχετικό οπτικοακουστικό περιεχόμενο:
Μουσική:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου